Bu Blogda Ara

27 Temmuz 2010 Salı

**TUTAMADIM KAÇTI ELLERİMDEN**

Daha mı kolaydı hayat çocukken ne?
Herşey olabildiğince parlak ve pembeyken...
Pamuk şekeri misali hayaller varken...
Yüzlerde ışıltılı minik tebessümler...
Kırgınlık ve hayal kırıklığından bihaber her şeyi denemek isteyen atılgan minik kalpler...
Yere düşüp dizi kanadığında aslında en ağır yarayı yüreğinden alacağından habersiz etrafta koşuşturan küçük ayaklar...
Dünyayı boş vererek uçurtmalarıyla birlikte kendileri de uzak diyarlara uçarken;bir gün prenses bir gün süper kahraman olan ufaklıklar...
Ellerinden kayıp giderken zaman..
Soracakları o kaçınılmaz soru yüzyıllardır hep aynı:
''Daha mı kolaydı hayat çocukken ne?''.

6 yorum:

  1. Nazlıcım benım yazımdakı duyguyu sen kendı kalemınden cok guzel vermıssın
    ben de senın bu satırlarını okurken kendımden cok sey buldum

    cok tsk edıyorum hersye ıcın sevgılerımle

    YanıtlaSil
  2. çok teşekkür ederim beni kırmayıp okuduğun için..

    YanıtlaSil
  3. Aynen yüzyıllardır hep aynı soru soruluyor ve yetişkinlerin yaptığı her şey aslında çocukları için, gelecekleri için...

    Çok güzel bır yazı ile merhaba demişsiniz güncenize, tebrik ediyorum. Devamını bekliyoruz..

    İyi günler, hayırlı Ramazanlar...

    YanıtlaSil
  4. Çok teşkkür ederm.
    size de hayırlı ramazanlar
    sevgilerimle..

    YanıtlaSil
  5. insanlar büyümekten korktukça,büyüdükçe karşılaştıklarından hoşlanmadıkça çocuk olmayı özlüyor ve o zamanşlar hep ama hep daha güzel geliyor ki o zamanlar bizde masumduk gördüklerimizde yaşadıklarımızda...
    büyüdükçe kirleniyor dokunduklarımız baktıklarımız

    YanıtlaSil
  6. Asyelda:
    Çok haklısın..
    Benim anlatmak istediğimi kendi yorumunla daha da güzelleştirmişsin.
    Sevgiler..

    YanıtlaSil